Minęło dużo czasu, odkąd Wielka Brytania zagłosowała w referendum w 2016 roku za opuszczeniem Unii Europejskiej. Brexit wiązał się z pewnymi konsekwencjami, z którymi rząd zmagał się z wielką odwagą. Od głosowania w 2016 roku upłynęło już 5 lat, a skutki wyjścia są obecnie bardzo widoczne.
Wyjście z Unii wiązało się z zakończeniem 4 podstawowych praw dotyczących relacji Zjednoczonego Królestwa z UE: swobodnego przepływu – osób – usług – kapitału i towarów. Celem tego artykułu jest przedstawienie wpływu końca swobodnego przepływu na prawa obywateli Wielkiej Brytanii i UE.
Fakt numer 1: 31 grudnia 2020 r. o godzinie 23:00 zakończył się okres przejściowy z UE, co oznaczało, że obywatele UE, którzy przybyli po tym terminie, nie mogli już korzystać z istniejących praw zapisanych w rozporządzeniach europejskich.
Fakt numer 2: Wielka Brytania wdrożyła system do rejestracji wszystkich obywateli UE przebywających w Wielkiej Brytanii w ramach uproszczonego procesu składania wniosków, zwanego systemem osiedleńczym dla obywateli UE. Rejestracja osób na taką skalę w ograniczonym czasie była wyzwaniem dla brytyjskiego rządu, gdyż prawdopodobnie nigdy nie miała miejsca nigdzie indziej na świecie. System został uruchomiony w 2019 r. jako program pilotażowy i wkrótce został w pełni wdrożony, aby objąć wszystkie odpowiednie osoby, w tym członków rodzin obywateli Unii Europejskiej spoza UE.
Fakt numer 3: Od upływu terminu (31 grudnia 2021 r.) obywatele UE nie mają już prawa przyjeżdżać do Wielkiej Brytanii w celu podjęcia pracy. Zgodnie z nowymi ustaleniami obywatele UE są zobowiązani do ubiegania się o wizy pracownicze w ramach obowiązujących kategorii imigracyjnych, podobnie jak każdy inny imigrant, który chce uzyskać zatrudnienie w Wielkiej Brytanii, o czym będzie mowa w kolejnym poście na blogu.
Fakt numer 4: Obywatele Unii Europejskiej korzystali – zgodnie z unijnymi przepisami imigracyjnymi – z wielu swobód, w tym z możliwości zarejestrowania się w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, co było znane jako otrzymanie świadectwa rejestracji lub dokumentacji stałego pobytu. Złożenie wniosku nie było obowiązkowe. Było to automatyczne prawo, co oznaczało, że obywatele UE uzyskiwali swoje prawa automatycznie, co następnie mogło być potwierdzone przez władze na wniosek, pod warunkiem wykazania korzystania z praw wynikających z traktatu w pewnym momencie w przeszłości przez wymagany okres. Obecny system nakłada obowiązek składania wniosków o zabezpieczenie praw.
Fakt numer 5: Do 31 grudnia 2020 r. było wielu obywateli UE, którzy nie mogli złożyć wniosku o rejestrację w ramach systemu osiedlenia. Podjęto decyzję o przedłużeniu terminu dla wnioskodawców i wprowadzono okres karencji do końca czerwca 2021 r., aby umożliwić wszystkim pozostałym potencjalnym wnioskodawcom złożenie wniosku i rejestrację w ramach programu. Wielu z nich złożyło wnioski w okresie karencji, a liczba ta wyniosła prawie 5,3 miliona, co okazało się liczbą znacznie większą niż przewidywana przez władze liczba 3 miliony. Niewątpliwie jest wielu wnioskodawców, którzy z różnych powodów nie złożyli wniosków na czas i złożą je w przyszłości w ramach programu. Obecnie jest to dopuszczalne, jeśli istnieją uzasadnione powody, dla których wniosek nie został złożony. Niewyczerpującą listę powodów, dla których wnioski są przyjmowane, można znaleźć w innym poście zatytułowanym: Spóźnione wnioski w ramach systemu osiedleńczego dla obywateli UE.
W LawLex Solicitors, posiadamy rozległą wiedzę na temat prawa imigracyjnego i zasad mających zastosowanie do systemu osiedleńczego dla obywateli UE. Jeśli potrzebujesz pomocy w poruszaniu się po skomplikowanej sieci obowiązujących przepisów lub nie byłeś w stanie złożyć na czas wniosku w ramach programu, zadzwoń do nas lub umów się na spotkanie, aby dowiedzieć się, jak możemy Ci pomóc.
